laatste bericht uit Bali
Hallo allemaal,
zojuist even een laatste serie plaatjes ge-uploaded, de foto's van de sawa's rond Ubud zijn vandaag geschoten.
Deze week hebben we enkele lange dagtochten gemaakt naar de noordkant van Bali (waterval, 3 kratermeren, mooie watertempel!) en de oostkant (oude gerechtsgebouw in Klungklung met bijzondere schilderingen,zoutwinning, prauwen, tempels). Zoveel indrukken, en wat een kleurrijk land. Arbeid kost nog geel drol,een dag hard werken in een weverij, of een dag lang bedienen in de horeca levert op zijn mooist 40.000 a 50.000 RP op (eur 3,20-4,00).
De Nederlandse invloed herken je nog aan o.,a wat woorden die hier (bijna) hetzelfde zijn als bij ons: teh, informasi, radiator, servies (=service, maar spreek uit als servies!), knalpot, operasi, praktek, polisi, salon, keramiek, fotokopi, competisie, prestasi, subsidi, primitief, kapokmatras, apotik, komando, renovasi, gratis (spreek uit: graties) koperasi, proses.
Tot slot nog een voor Pa: langs de kant van de weg werd gegraven, er stond een bord bij: hati hati, ada proyek.
nou lui, morgen ga ik nog een kookkursusje volgen met voor mij nieuwe indonesiche gerechte: soup timum, gadogado, nasi kiuning, sate lilit, pepes ikan (gegrilde vis), ayam boemboe bali, en kolak pisang.
Dinsdag alweer laatste dag, smorgens inpakken, betallen, beetje rommelen, misschien nog een half uurtje in de zon, afscheid nemen, en vertrekken we halverwege de middag naar Denpasar voor onze vlucht naar Jakarta, rond middernacht de vlucht terug naar Belanda.
Bedankt, iedereen die gereageerd heeft op deze reisblog: Aletta, Jolanda, Jorien, Thijs, Pa, Michelle, FLoor, Jan, Ren'e, ELs, Jana, Snader, Mieke. En alle anderen die plaatjes meegekeken heb, dat inspireerde om foto's te blijven uploaden, zoadat jullie vast wat konden proeven van mijn reis. De rest (pakweg 10 gig aan foto's en filmpjes)zien en horen jullie wel thuis See you all!
Lieve groeten allemaal!
Hans
Op Bali
Oostelijk Java
In Yogya zagen we een sigarenfabriek. Handwerk! Veel tabaksbladeren worden ge-exporteerd naar...... Cuba!
Door naar Solo/Surakarta. De Kraton (Sultans paleis) bezocht, boeiend! Interessant gesprek met NL-sprekende gids: dé grote verdienste van Sukarno in 1949 was dat met alle 50 sultans (koninkrijkjes) gesproken was en overeenstemming was over de overname van landerijen van de sultan naar de nieuwe republiek tegen gelijktijdige compensatie van inkomsten, het was de enige manier om een nieuwe republiek te vormen.
Anno 2012 heerst daarin overigens nog de corruptie in alle lagen van de bevolking. Vb: een schoolgebouw kan na 5 jr instorten wegens wanprestatie van de aannemer, die zóveel smeergeld moest betalen aan allerlei instanties, dat er te weinig geld is om het gebouw volgens bestek te maken, dus koop je dan noodgedwongen ook de opzichter om... (!) Politie-agentern bekeuren je somsvoor een niet begane, onbenoemde overtreding ('begrijp het, ik moet ook leven') We hebben het meegemaakt! Als je in beroep zou gaan wordt het verhaal ineens anders, loop je dagen vertraging op, en verlies je het geheid, dus betaal je tandenknarsend..
In Solo trof ik Nafara, een meisje die het leuk vond om me rond te leiden, om daarmee haar engels te kunnen oefenen. Ik zag het batikken, moskeeën. Bijzonder waren de home-factories - kleinhe fabriekjes aan huis - , er werd tofu gemaakt ( je waant je daar zo ongeveer terug in de middeleeuwen), dakpannen, en alcohol gedestilleerd uit palmsuiker: eerst naar 30% alcohol (deels voor illegale verkoop, smaakt wat naar slivovitch, men mengt dat met cola, althans de moslims die niet zo strak in de leer zijn. Na 3 destillatiesis het alcohol% 80%, voor de apothekers en medicijnindustrie.
In Kalibaru zagen we plantages waar koffie, cacao, kruidnagelen, rietsuiker verbouwd werd. Glenmore was vooral interessant vanwege de rubberindustrie.
Yogya: Kraton
Per becak vandaag naar Kraton, het paleis van de sultan. Beschouw deze functionaris maar als de supercommissaris vd koningin (zouden wij zeggen) van de regio Yogyakarta. Het is eigenlijk een dorpje in de stad: in het midden paleis- en ontvangsgebouwen in verschillende stijlen, voor officiele ontvangsten; eromheen kleine straatjes waar de menswen wonen die in de paleisgebouwen werken, principe als in China.Een adembenemende stad, veel moois, veel indrukken. zie de foto's (volgen nog).
Yogyakarta: Borobudur en Prambanan
Gisteren 6 feb genoten we van een fantastische treinreis van Tasikmalaya naar Yogya.Schitterende vergezichten: een coulisselandschap van rijstvelden afgewisseld met stroken palm- en bananen bomen ontvouwde zich. Bij elke stop stormt een klein legertje verkopers de trein in, je kunt van hen koffie, nasi goreng, krupuk, snoep kopen.
Het hotelletje hier in Yogya ligt in een straatje met veel eenvoudige hostels, en is precies zoals op internet te zien was: zeer plezierige sfeer, kleurrijk, kleine kamer, maar met goede douche, zitten kun je voor jekamer, opeen bankje aan een weelderig groenebinnentuin, heerlijk rustig afgesloten van de hectiek van het verkeer op straat. Veel reizigers van her en der die je kunt ontmoeten in het gangetje waar je je koffie of thee kunt drinken en het ontbijt (nasi goreng = gebakken spicy rijst met telor mata sapi = ei koeie-oog = spiegelei) wordt geserveerd.
Na de nasi op pad naar de Borobudur (het grootste boeddhistische monumnt ter wereld), Merapi vulkaan (laatste uitbarsting was okt 2010) en Prambanan (de hindoe tempel). Borobudur en Prambanan werden gebouwd in de 8e eeuw : het hindoeisme tegen het boeddhisme, de twee concurrerende godsdiensten die uit India afkomstig waren, Uiteindelijk won ht hindoeisme, dat Java tot 1500 regeerde, maar toen verdween met de komst van de Islam. Leuk weetje: Indonesie is afgeleid van India, nu weet je waarom!
De Borubudur is stijlvol, MAGISTRAAL, en prachtig gerestaureerd, Prembanan heeft een opdonder gehad na een aardbeving in 2006, en is schreeuwerig druk met alle details, een bizarre grootheid van het hindoeisme.
Merapi viel tegen: op internet had ik voor vertrek dorpen in de as gezien, maar daar is weinig van over, wel een vaalgrijze stoffige plek vol toeristentroep-winkeltjes, waar je achterop de motor of met jeep omhoog kunt rijden. Niet gedaan, was niet veel te zien. Ik heb mijn zinnen gezet op de Ijen, over 3 dagen, op oost-Java.
Vandaag voor het eerst van smorgens tot savonds volle zon, vanmiddag werd het lekker warm, + 32graden, bij jullie snachts -18 (!) Als je dat hier de locals vertelt, geloven ze je niet!
Belanda in Bandung
Op vrijdag 3 feb vertrokken we van Bogor via de Pancukpas naar Bandung. In de pas zagen we de eerste rijstterrassen (sawa's), er zouden er nog vele volgen. En de eindeloze, golvende hellingen met gladgeschoren theestruiken van de theeplantage Gunung Mas. Allen de jongste blaadjes zijn geschikt om thee van te maken, nu snap je waarom die struiken continue gekortwiekt worden.
De volgende dag waren de vulkaan Tangkuban en de heetwaterbronnen in Ciater onze reisdoelen rondom Bandoeng. De vulkaan stinkt al van verre naar rotte eieren (zwavel!), op de kraterrand zie je in de diepte wat giftige dampen opstijgen. Een bizar landschap, niet in het minst door de honderdenbrakke bouwsels die de naam kraam amper wardig zijn, maar waaar vele schamele verkopers pogen de toeristen enkele honderdduizenden roepia's te ontfutselen (rp 100.000 = EUR8,-). Gidsen en verkopers te voet moet je met een vriendelijk maar beslist 'sudah!' (=ik heb genoeg) afschudden, maar het blijft soms van een soort volhardendheid die je ook in de Marokkaanse soukhs tegenkomt. De prijzen lijken op het eerste oog nog best redelijk, althans in onze ogen. Een speeltje werd angeboden voor a very good price, only 80.000 roepia (Rp 100.000 = EUR 8,-) Maar Catharina is al bedreven in het spel, hield stug een max van 30.000 aan en kreeg m daar uiteindelijk ook voor. Uiteindelijk nog teveel , naar even later bleek, waar iemand hetzelfde voor 20.000 had gekregen. Alle prijzen komen overigens in een compleet ander perspectief, als je bedenkt dat bijvoorbeeld een taxichauffeur (in dienst van eentaxi-onderneming, beschikt zelf over een fiets, kan geen motor veroorloven) voor een hele dag rondrijden een loon van Rp. 40.000 krijgt...(!)
Ciater bleek een soort zwembad met heet mineraalwater, met een open restaurant ernaast, waar degenen die je voor waren met badende baders etend aanstaren met een blik van: dat hebben wij al gehad. Vergane glorie.
Bandoeng klinkt heel romantisch, maar is inmiddels uitgegroeid tot een drukke miljoenenstad, veel hectisch verkeer, dat gedomineerd wordt door gigantische aantallen motoren en scooters. Hier zagen we de eerste traffic-lightsmet een grote ' count-down teller' , zodat je de seconden ziet aftellen hoe lang nog rood , en groen. { En voor de verkeerspiefs: heel veel BOR, dus joekels van OBOSsen voor de stopstreep. Of een whistle-man (met fluitje) die het verkeer regelt, kan geen VRI tegenop!}. Helaas weinig gezien van de Jugendstil-huizen die hier moeten zijn, wel enorme, witte mooie overheidsgebouwen, nog stammend uit de tijd van de NL-overheersing, in een soort pre-Dudok stijl.
Vanuit Bandung door naar Tasikmalaya, waar we traditionele dorpjes bezochten , de kampung bij de Cangkuang tempel, en de dessa Naga. De bamboerieten huizen staan 50cm boven de grond (droge vloer,kippenhok eronder, of opslagplaats), In Desa Naga leven de mensen leven daar nog zo simpel, terug in de 18e eeuw: geen electra, koken op houtvuur, een zooitje potten en pannen, als in een hut in Botswana, meer heb je niet nodig. Bijzonder om te zien, en wat een vriendelijkheid en gastvrijheid. Pa, hier is nog even het Indonesie zoals jij dat ook gezien hebt! Maar onderweg vaak eindeloze rijen kraampjes langs de wegen,ieder probeert wat te verkopen. Zoals verse klappermelk die deze belanda voor het eerst mocht genieten.Heerlijk!
Buitenzorg
Zo heette het tegenwoordige Bogor, dat op slechts 70km van het vliegveld vanJakarta ligt, maar wat - in de spits, met veel (bijna) stilstaand verkeer - evengoed 2,5 uur duurt per auto. (naar hartje Jakarta trouwens evenveel). Bogor bleek geen dorpje, maar een vuitloper van het drukke Jakarta, met maar liefst 700.000 inwoners (Jakarta > 20 miljoen! een eindeloze vlakte huizen). Wij kwamen dus in het donker aan rond 1930u, en nuttigden onze eerste nasi gudeg op het balkon van onze hotelkamer, met om ons heen het geluid van Cigalles en een ruisende rivier.
Het uitzicht met licht de volgende dag was overdonderend, een prachtige vallei lag aan onze voeten, op het land werd al gewerkt.
De botanische tuin rond het presidentieel paleis in Bogor is wereldvermaard, maar wij bezochtn alleen een verstilde, schitterende vijver met enorme waterleliebladeren. O,O, wat zijn de mensen toch vriendelijk in dit land, onderweg naar de uitgang krijg je vn een vrouw op een bankje divers fruit aangeboden, schoolkinderen die het gillend-leuk vinden als ze met je op de foto mogen.
's Middags bezochten we een gongfabriekje, waar nog op eeuwenoude wijze van koper en tin kleine en grote gongen gesmeed worden: 4 man slaan glimmend van het zweet in een zwarte smederij ritmisch een gloeiendhete plaat in komvorm. Verderop wordt de gamelantafel gemakt, en sierlijk ingekerfd.
De platte wajangpop van mijn vader komt uit centraal-Jva, nar nu bleek, maar hier in Bogor (west-Java) worden de poppenkoppen nog in 3D gesneden; De man op de grond snijdt een masker, in licht balsamhout, wat in voorstellingen gebruikt wordt. Witte gezichten zijn goede karakters, rode zijn kwaad!